| Vortex -> Groeperingen | ||||||
De groeperingen:In het voorjaar hebben de Tlacah en de voormalig Vortexianen elkaar voor het eerst “formeel” ontmoet. De exacte details van deze ontmoeting zijn alleen bekent bij de toen aanwezigen, maar er wordt gezegd dat de voormalig Vortexianen werden verwelkomt als “vluchtelingen”, maar bij het afscheid waren zij “nieuwkomers”. De Tlacah hadden de grote groep nieuwkomers niet verwacht en hebben daarom op korte termijn besluiten moeten nemen, waarvan er meer zullen volgen. De nieuwkomers hebben het recht om rondom de Vijfhoek in autonomie te verblijven. Hun dit ontkennen zou onrechtvaardig zijn. Wel dienen zijn zich aan de passen aan de wil van Tlãloc De nieuwkomers zijn anders dan de Tlacah en kunnen niet simpelweg gemeten worden langs de Tlacah maatstaf . Er zal een wetboek geschreven worden dat rondom de vijfhoek van toepassing is. De nieuwkomers zullen deze regels moeten volgen en handhaven. Nog belangrijker Tlãloc is een oude wereld. Alles en iedereen heeft hier een plaats. Tijdens de ontmoeting hebben de volgende groeperingen het recht gekregen om zich te vestigen rondom de vijfhoek | ||||||
Ziggoerat“Alles heeft zijn plaats en functie in de wereld en iemand moet deze bewaken. Vanaf de top van de ziggoerat hebben wij, de adel, een goed overzicht over wie, wat, waar, doet of zou moeten doen. Wij nemen de verantwoordelijkheid die het universum ons heeft gegeven en maken de harde keuzes die het ons geeft. Wij zijn de leidende hand die de wereld vormt. ”De adel op Thlacah bestaat uit een samensmelting van de Tlacah stamhoofden en de Nobleza van de Conquistadores. De oorlog tussen de Tlacah en de Conquistadores bleek te kostbaar en onwinbaar te zijn voor beide partijen. In plaats hiervan besloten beide volkeren zich te vermengen in een reeks van strategische huwelijken. Nu met de komst van de nieuwkomers kijkt de adel vol interesse maar ook met argwaan naar de nieuw gekomen adel. Is deze adel een vloek of en zegen? Nemen zij bekwame dienaren mee of alleen monden die gevoed moeten worden. Identiteit De Ziggoerat biedt een spel van “Cloak and Daggers”, waar politiek manoeuvreren, netwerken, en de schijn hoog houden belangrijke overlevingsstrategieën zijn. Maar het is niet alleen een spel voor de adel huizen die reeds bestaan, of voor spelers die graag de dandy uit willen hangen. Om de adel huizen te ondersteunen biedt de Ziggoerat ook veel ruimte voor zogeheten dienstadel: niet erfelijke posities die afhankelijk zijn van een goede band met één van de huizen zoals de kamerheren, de griffiers, de schildknapen, de pages en bodes. In ruil voor hun dienst krijgen zij toegang tot de welvaart aan grondstoffen, informatie, en aanzien die de Ziggoerat geniet, zolang zij zich kunnen vinden in een ietwat ondergeschikte positie. Het is niet ongehoord dat succesvolle dienstadel nog wel eens doorgroeit tot volledige adel. De meest geëerde van deze onderdanen krijgen een staatsbegrafenis en worden op speciale hoge plekken begraven. Wil je het spel beginnen met veel kaarten in de hand, maar ook veel tegenstanders die deze kaarten van je af willen pakken? Dan is de Ziggoerat wat voor jou. Traditie, conservatisme, en rituele formaliteit zijn aan de orde van de dag. Kun jij de Ziggoerat handhaven? | Jkalen Kulo“Een nieuwe groep binnen de grotere Xoshime stam, de Jkalen Kulo zijn een aantal stammen die een nieuwe vorm van leven uit aan het proberen zijn, in balans met de wensen van de Alachai, vaak onzichtbare spirituele entiteiten die op de wereld Tlãloc voorkomen. Dit geeft ze vreemde machten waarvan de andere groepen vaak niet helemaal weten hoe ze er mee om moeten gaan” Doel Hoewel de Jkalen Kulo relatief nieuw zijn, zijn ze onderdeel van de oeroude Xoshime. Dit en het feit dat reizigers van andere werelden vaak met nieuw inzichten kunnen komen over de Alachai heeft de lokale gezaghebbers er van overtuigd dat buitenstaanders van andere werelden welkom zijn om zich aan te sluiten bij de Jkalen Kulo. Samen met de Jkalen Kulo zoeken sommige van de buitenstaanders die zich hebben aangesloten naar de ultieme vorm van samenleving, in perfecte harmonie met het materiële, the spirituele Alachai, elkaar en andere groeperingen om hun heen. Identiteit De Jkalen Kulo zijn opgedeeld in verschillende Calpolli (“stammen”) onder “leiding” van Tlachiani (zieners) en beschermd door de legendarische Ocelomeh (jaguar strijders). De Jkalen Kulo Tlachiani hebben vaak een sterke connectie met de Alachai, maar lijken vooral visioenen en stemmen te horen te krijgen vanuit een andere bron. Deze andere bron lijkt ze sturing te geven in hoe de calpolli moeten leven om nog dichter bij de Alachai en hun “ware zelf” te komen. De wensen van de Alachai zijn vaak vreemd en voelen soms willekeurig aan, waardoor calpolli leden voor buitenstaanders vaak onverklaarbaar gedrag vertonen om aan deze wensen te voldoen. Hierdoor worden ze door buitenstaanders soms argwanend behandeld. Maar de calpolli als geheel lijkt beloond te worden met vreemde machten elke keer als ze deze visioenen en wensen serieus nemen, wat het allemaal waard lijkt te maken. Soms hebben anderen dan de Jkalen Kulo ook hulp nodig met een Alachai of twee, waarvoor ze bij de Jkalen Kulo aankloppen. Reizigers van andere werelden die zich bij de calpolli rond de Vortexiaanse Vijfhoek aansluiten zitten in de enige calpolli die dus nagenoeg volledig bestaat uit dit soort reizigers. Dit maakt ze een unieke calpolli, die nog niet helemaal zijn politieke draai gevonden heeft in de grotere Tlãloc samenleving en dus nog allerlei kanten op kan gaan. Reizigers die op hun wereld gezien werden als wijze sjamanen, druides, of jungle strijders en sterke speer dragende jagers zijn vaak geneigd om bij deze calpolli aan te sluiten als ze zich vestigen op Tlãloc. Alles hier genoemd is een versimpeling van de geheimzinnige lagen die de Jkalen Kulo samenleving bevat. Ook leden van de Jkalen Kulo zelf komen vaak steeds diepere en diepere lagen van gewoontes, rituelen en relaties met vreemde wezens tegen, vaak volledig onbegrijpelijk voor buitenstaanders. En vergeet ook niet… niet alle Alachai hebben het beste met je voort. Je komt aan op een vreemde wereld waar alles sowieso nieuw is, durf je in die staat de onverkende wereld van de Jkalen Kulo in te duiken? Facebook: https://www.facebook.com/groups/441370196625268/?hc_location=group | |||||
 Tiartal“Magister: “Eens kijken of wij gelijkgestemden kunnen vinden binnen de groep die zich de Vortexianen noemen. Het maakt niet uit wat je kunt, of je nu goed bent in het maken van spullen, goed kunt praten, magische dingen kunt schrijven of beter inzetbaar bent voor de verdediging van de Coetus. Het gaat erom dat JIJ wilt blijven groeien en dat jij daarmee Tiartal laat groeien. Daag ons uit met wat jij kunt betekenen en laat zien dat jij waardig bent, natuurlijk wordt de juiste houding en resultaat beloond”.De nu trotse en machtige Tiartalanen hebben een bescheiden oorsprong. In de oude steden van weleer waren zij de kruikenbakkers, lakenmakers, handelaren, smeden en andere gilden die het kloppende hart van de gemeenschap waren. Door de vondst van het portaal naar de Vortex en de ontelbare aangesloten wereld wisten de Tairtalianen een zeer lucratief handelsnetwerk op de bouwen en deze routes met een machtig leger te beschermen. Niet alleen werden er middelen/rijkdommen verworven, hoogwaardige technieken en machines uitgevonden maar ook kwamen ze veel gelijkgestemden tegen die zich maar wat graag bij hen aansloten waarmee een meritocratie is geboren. Een plek waar competentie en niet afkomst bepalend is. Tlãloc & de Signati! Tairtal heeft van de Thlacah Keizer toestemming gekregen om zich op Tlaloc te vestigen en handel te drijven. Ondanks dat de stadstaat dit beschouwden als een slechte investering en een ‘lost cause’ was er een kleine groep die op eigen initiatief op dit aanbod zijn ingegaan. Gevoed met grondstoffen lukte het de avonturiers zich te vestigen en uit te groeien tot één van de prominente groepen op Tlãloc…….. tot de grote signati plaatsvond... Het moment dat er grote hoeveelheden mensen en andere wezens zich door de portalen begaven en wij als Coetus afgesneden werden van de rest van de stadsstaat. Nu is het aan ons, het Magistaat om onze manieren en gewoontes te verdedigen en het succes te blijven evenaren en groter te maken op deze wereld. Facebook: https://www.facebook.com/groups/452848682154394/ | Tempel van de Eclipse"De tempel doet er alles aan om te zorgen dat de zielenheil geborgd blijft, maar de verdeeldheid van de goden maakt dit een lastige taak.Wellicht zou dit alles makkelijker zijn als de goden weer sterker werden? Of.. zou het beter zijn als de goden zich voor altijd terugtrekken van deze creatie?'' Snel nadat de Vortex viel, viel ook op een andere plek, tussen alles in het altaar der goden. De Xabalanque zijn van mening dat de tijd van de goden voorbij is, en zullen de goden helpen om zich terug te trekken van creatie. De Hunaphu zijn van mening dat een creatie zonder de macht van de goden er een is die gedoemd is om te falen, en zullen alles in het werk stellen om de goden weer op hun plek te krijgen. Identiteit De Tempel van de Eclipse wil spel aanbieden voor mensen die graag met geloof spelen en moeilijke dilemma’s. Waarin geen enkele keuze de juiste lijkt te zijn voor iedereen. Wetten en regels De Tempel wordt geleid door een hoge paladijn, die ondersteund wordt door de hoogste predikers der goden. Facebook: https://www.facebook.com/groups/690591498027732
| |||||
De SyndicatenDe Syndicaten“Iedereen die in een stad woont kent het wel, ergens in de stad is een wijk waar je niet wil komen. Niet overdag, en al helemaal niet ’s nachts. Op Tlãloc manifesteert dit zich in de vorm van de landlopers en de door hen gevormde Syndicaten. Maar wees maar niet bang, ik zie de angst in je ogen. Het klopt dat wanneer je een Syndicaat boos maakt je beter het land uit kunt vluchten als je leven je lief is, maar als je ze beter leert kennen zal je zien dat ze een kant hebben die niet iedereen kent.” DoelDe adel kan deze onderlaag van de samenleving, die zij landlopers noemen, niet luchten of zien en zullen weinig contact hebben met dit gepeupel. “Eigenlijk horen zij niet op deze wereld, maar iemand moet het vuile werk opknappen.” Bij decreet van de adel hebben deze landlopers bestaansrecht gekregen op het grondgebied rondom het Pentagon, zo lang zij de vluchtelingen die vanuit andere werelden aan komen, het andere gepeupel en hun problemen bij de adel weghouden. Doordat er weinig tot geen toezicht is op deze onderlaag hebben ze zichzelf kunnen organiseren zonder bemoeienis van de adel en burgers. Er hebben zich momenteel drie Syndicaten gevormd binnen deze groep. Deze Syndicaten worden de Marskramers, de Doodgravers en de IJzervreters genoemd. Tussen de Syndicaten is veel onderlinge handel en uitwisseling van kennis, waardoor de drie Syndicaten hun expertises hebben kunnen specialiseren. De leden van de Syndicaten zijn op zoek naar een gevoel van bestaansrecht, een goede reden om te leven. Ondanks dat ze het recht hebben verkregen om op Tlãloc te mogen blijven, staan ze compleet onderaan de ladder en zullen ze hier ook niet weg komen. De meeste leden van de Syndicaten zijn gevlucht van andere werelden op zoek naar een beter leven, alleen om op Tlãloc een even slecht of slechtere positie in de samenleving te verkrijgen. Door zich samen te organiseren binnen de Syndicaten hebben de meesten al een klein gevoel van bestaansrecht gekregen, maar ze zijn altijd op zoek naar meer. Altijd op zoek naar een beter leven voor zichzelf, maar vooral ook voor elkaar. Identiteit“Laten we beginnen met de Thuislozen. Het eerste wat ik over ze zal zeggen is ook het laatste: probeer ze te vergeten. Nee, ik bedoel hier niet mee dat ze niets waard zijn, maar dat de kans groot is dat ze hier niet lang zullen zijn.” Nog niet zo lang geleden was iedereen binnen de Syndicaten een Thuisloze. Berooid of vervolgd op hun eigen wereld besloten ze de sprong te wagen en hun laatste geld uit te geven aan een reis door de portalen naar Tlãloc, het nieuwe centrum van creatie. Hier aangekomen kwamen ze al snel tot de conclusie dat het leven hier niet veel beter was. Ze hadden het recht gekregen van de adel om hier te verblijven, maar veel meer dan dit kregen ze niet toebedeeld. De sterkste, slimste en meest strategische onder hen vonden elkaar en door hun onfortuinlijke lot en gebrek aan een toekomst, kwamen de gesprekken over een beter leven makkelijk op gang. Weken spraken ze elkaar rondom de kampvuren waar ze hun eten op klaar moesten maken en het duurde niet lang voor ze een gezamenlijke filosofie vonden. Op deze filosofie werden de Syndicaten gebouwd.
De Marskramers zijn het meest vooraanstaande en vooruitstrevende Syndicaat. Naast dat zij de handel in diensten en goederen regelen tussen de Syndicaten en de buitenwereld, bestaat hun dagtaak voornamelijk uit het maken en repareren van voorwerpen en uitvindingen. Ze beheren de goederen en geldstromen van buiten naar binnen en vice versa. Dit wordt allemaal netjes bijgehouden in hun boeken. Waar je een Marskramer het meeste lof over zal horen spreken is het handelssysteem wat zij bedacht hebben, dat binnen de Syndicaten exclusief gebruikt wordt. Het probleem waar de Syndicaten namelijk al snel achter kwam toen ze begonnen te groeien was dat geld een groot probleem was. Mensen gaven het te snel uit, raakte het kwijt en regelmatig werd het gewoon gestolen. Dit leidde tot onrust en chaos, men vertrouwden elkaar niet meer. Een paar weken gingen voorbij en bij een raadsvergadering nam de leider van de Marskramers zijn slimste penningmeesters mee. Zij vertelden de raad over een systeem, een economie van gunsten.
De Doodgravers zijn een serieus Syndicaat. Als je iets kunt associëren met de dood kun je ervan uit gaan dat ze er mee te maken hebben. De dood is een zaak waar weinig hun vingers vuil aan willen maken daarom dragen zij zorg voor de doden. Omdat ze zo geobsedeerd zijn door de dood zien vele buitenstaanders hen meer als een cultus dan een Syndicaat. Hun leider is het Diaken, hij voert een strak bewind om zo tot hun ultieme doel te komen. Wanneer er iemand sterft wil je een doodgraver aanwezig hebben, want zij zijn in staat om jouw reïncarnatie te bewaken of om zeep kunnen helpen, dus betaal ze goed! Zelfs de priesters van de Tempel van de Eclipse schakelen de Doodgravers in om zielen naar de juiste plek te begeleiden. De IJzervreters zijn de knokploeg. Ze zorgen voor de bescherming van de Syndicaten. De IJzervreters zijn vaak te vinden in tavernes en op straathoeken. Ze zijn luidruchtig en agressief. Wanneer je aan een lid van een van de Syndicaten komt krijg je te maken met een IJzervreter. Om een IJzervreter te worden moet je strijdlustig zijn. Maar je moet ook kunnen overleven, want als je dat niet kan ben je niet zo lang een IJzervreter en hebben de Doodgravers een dagtaak aan je lichaam. Omdat zelfs de beste IJzervreter kan sterven is het belangrijk om ogen en oren open te houden voor nieuwe leden, meer dan de andere Syndicaten. Vooral uit de Thuislozen kunnen ze vaak nieuwe rekruten halen. Wetten en regels Binnen de Syndicaten gelden een aantal belangrijke regels. Deze zijn voornamelijk opgesteld om er voor te zorgen dat de situatie onder controle blijft en ze niet te veel aandacht krijgen van de adel en burgers. Dit zijn vooral logische en simpele gedragsregels. “Wat je ook doet, zorg dat je niet te veel opvalt” en “Laat je acties niet terugleiden naar je Syndicaat” vallen hier onder. Daarnaast zijn er nog een aantal normen die aangehouden worden binnen de Syndicaten. “Iedereen is gelijk” en “Het doel heiligt de middelen” zijn twee uitspraken die vaak gehoord worden. Ook wordt er van iedereen binnen de Syndicaten verwacht dat je niet met geld betaald, maar gunsten van elkaar vraagt als je iets gedaan wilt hebben. De Marskramers kunnen openstaande gunsten omwisselen voor geld als je perse iets buiten de Syndicaten wilt regelen. Kenmerkende parabelDanny kijkt op en ziet een onbekend gezicht aan komen lopen. Hij kijkt een beetje verward en zijn kleding is op vele plekken gescheurd. Hun ogen kruisen en Danny glimlacht. “Kom bij het vuur en warm jezelf”, zegt hij. De rest van het gezelschap kijkt nu ook op en ziet de vreemdeling. Mera schuift opzij en biedt een plaats aan op de boomstam waar ze op zitten. De vreemdeling kijkt met holle ogen naar het vuur en de personen die erbij zitten. Dan besluit hij het aanbod aan te nemen en neemt enigszins nerveus plaats op de boomstam.
Mera pakt een beker en vult deze met de warme stoofpot die boven het vuur staat te pruttelen en geeft het aan de vreemdeling. Ze bekijkt hem eens goed en ziet hetzelfde als ze al weken ziet. Uitgeput en onzeker, in lompen gekleed en uitgemergeld door een lange en vermoeiende reis. “Hoe noemen we je?” roept Viara vanaf de andere kant van het vuur. “Je verhaal en herkomst mag je vertellen als je er klaar voor bent. Als dit nooit gebeurd is het ook goed. Je naam mag je zelf houden als je hiervoor kiest en ons een andere geven. Maar het is altijd prettig om te weten hoe we je aan kunnen spreken”, verduidelijkt Danny. De vreemdeling kijkt op van zijn intussen lege beker en lijkt even te peinzen. Danny kijkt weer naar die holle ogen en ziet er langzaam meer dan een heftige reis en verleden. Hij ziet wilskracht en doorzettingsvermogen. “Potentieel een mooie nieuwe aanwinst”, denkt Danny en heel even denkt hij weer terug aan zijn aankomst op deze vreemde wereld.
“Thirzu”, zegt de vreemdeling. “Noem mij maar Thirzu.” Danny knikt en steekt zijn hand uit. “Ik ben Danny. Welkom op Tlãloc . Je bent de komende dagen welkom bij onze vuren en onder onze tarpen. Je zal aan het werk gezet worden voor voedsel, maar het zal niet te zwaar zijn tot je bijgekomen bent van je reis. In deze dagen kun je benaderd worden door een van ons als we je waardig lijken te vinden. Je kunt deel worden van onze familie. Onderdeel van een groter geheel. Veilig met elkaar, waar we staan voor een gelijke wereld. We ondersteunen de vluchtelingen na hun verschrikkelijke reis en zoeken een veilig heenkomen voor hen die hier niet zullen blijven. Als je verder wilt reizen of we niets van waarde in je zien, zullen we ook voor jou een veilige plek zoeken waar je een beter leven op kan bouwen.” Thirzu kijkt hem aan en knikt bedachtzaam. Er verschijnt een zweem van een glimlach op zijn gezicht en hij steekt zijn beker uit naar Mera. “Mag ik nog wat van die stoofpot?” vraagt hij brutaal ..Facebook: https://www.facebook.com/groups/2057116851260008/?hc_location=group | ||||||
| | ||||||
